یک قانون ناعادلانه: تعیین حداقل دستمزد برای همه کارگران!

 

امسال نمایندگان کارگری، حتی حاضر به امضای صورت‌جلسه‌ی افزایش حقوق کارگران هم نشدند. اما مشکل اساسی کجاست؟

به اعتقاد بسیاری، مسأله‌ی اساسی، دشواری توافق بر سر یک مبلغ میانه نیست. مشکل بنیادی‌تر این است که از اساس باید بر سر «یک مبلغ» تفاهم شود.

❌ یک مبلغ یکسان برای کارگری در تهران و کارگری در یک روستا یا شهری کوچک در شهرستان.
❌ یک مبلغ یکسان برای کارفرمایی در تهران و کارفرمایی در یک روستا یا شهری کوچک در شهرستان.

✅ روشن است که هزینه‌های زندگی و کارآفرینی در این دو سر طیف به شدت متفاوت است. هیچ منطقی در تعیین یک مبلغ ثابت و یکسان، برای هر دو سر طیف وجود ندارد و به نظر می‌رسد باید فکری برای قانون حداقل دست‌مزد در کشور شود.

بسیاری از کشورهای توسعه‌ یافته مانند کانادا تعیین حداقل دستمزد را به ایالت‌ها واگذار کرده‌اند. چه ایرادی دارد که ما هم تعیین حداقل دست‌مزد را بصورت منطقه‌ای انجام دهیم؟

ان‌شاالله امسال به خصوص نمایندگان مجلس شورای اسلامی به این مساله مهم توجه کنند و برای حل این مشکل در جهت اصلاح قوانین دست‌ به کار شوند.

برچسب‌های کلیدی: بی عدالتی در یک قانون سراسری، ظلم آشکار به کارگران ضعیف، انتقاد به قانون حداقل دست‌مزد، نقدی بر قانون دستمزد یکسان برای تمام کارگران، عدالت یا مساوات، عامل تعطیلی کارگاه‌های کوچک، دستمزد کارگران نباید یکسان باشد، تفاوت شهرها و روستاها در تعیین دستمزد کارگری، منطقه بندی شدن دستمزد کارگران