چه کمکی از دست من بر می‌آید؟!

من که خیٓر نیستم!
من که خیریه ندارم!
من که این همه وقت ندارم!
من که خودم حسابی گرفتاری دارم!

این‌ها موانعی است که نمی‌گذارد ما در یک فعالیت اجتماعی، مشارکت کنیم. این در حالی است که فعالیت اجتماعی در اصل یعنی هدایت کمک‌های کوچک برای انجام کارهای بزرگ!

همان‌طور که سنگ بزرگ نشان نزدن است؛ گاهی وقت‌ها این‌که فکر می‌کنیم باید حتماً یک کار بزرگ انجام دهیم تا حساب شود، ما را دچار ترس و یأس می‌کند.

این در حالی است که به خصوص در فعالیت‌های اجتماعی و به ویژه از نوع منسجم، بابرنامه و هدفمند، اصلاً نیازی به انجام کارهای بزرگ‌تر از توانمان نیست. فقط کافی است هفته‌ای یا حتی ماهی یک قدم کوچک برداریم. حتی گاهی کمک به دیگران، یک روز بیل به دست گرفتن و بیرون کردن گل و لای از خانه‌ای است که دچار سیل شده است. به همین سادگی!

شما برای کمک به همسادگی، مثلاً فقط کافی است هفته‌ای یک نفر را به گروه تلگرامی دعوت کنید، یا اگر وبلاگ و وب‌سایتی دارید آدرس سایت همسادگی را در آن قرار دهید، یا در شبکه‌های اجتماعی پویش‌های همسادگی را معرفی کنید، یا تجربه‌ی خودتان را در اختیار فعالین طرح بگذارید، یا در یکی از پروژه‌ها از تخصصتان ببخشید، یا حتی ماهی بیست هزارتومان حمایت جلب کنید…

با انجام همین کارهای به ظاهر کوچک، می‌شود کارهای بزرگی کرد.

ما تمام تلاشمان را می‌کنیم که با بیش‌ترین شناخت و کمترین اتلاف، طرح‌ها را انتخاب و اجرا کنیم. کمک‌های شما است که توسط همسادگی به خانه‌های همسایگان دور و نزدیکمان راه پیدا می‌کند.

فقط کافی است باور کنیم که هیچ کمکی کم نیست…